Konstrukcje betonowe są często narażone na działanie agresywnych czynników zewnętrznych, z tego względu wymagają zastosowania wysokiej jakości systemów zabezpieczających. Konstrukcje żelbetowe są projektowane i budowane tak, aby służyły przez lata wielu pokoleniom. Beton jest jednak narażony na wiele zagrożeń związanych z naturalną degradacją, uszkodzeniami i korozją zbrojenia.
Konstrukcje betonowe i żelbetowe narażone są na działanie wielu szkodliwych czynników
W zależności od ich lokalizacji i funkcji konstrukcje narażone są na działanie wielu szkodliwych czynników. Od wnikania atmosferycznego dwutlenku węgla, poprzez agresywne substancje w zanieczyszczonych środowiskach miejskich i przemysłowych, chlorki w środowisku morskim, płynne lub gazowe substancje chemiczne w instalacjach przemysłowych, po wiele innych oddziaływań powodujących uszkodzenie betonu i osadzonego w nim zbrojenia.
Woda może naturalnie wnikać w strukturę porów kapilarnych betonu. Korozja zbrojenia, pęknięcia lub łuszczenie może wystąpić w betonie skarbonatyzowanym lub w miejscach o wysokiej zawartości chlorków na powierzchni stalowych prętów zbrojeniowych.
Cykle zamrażania i odmrażania powodują naprężenia w matrycy betonowej z powodu wzrostu objętości wolnej wody w porach kapilarnych podczas zamarzania. Może to powodować powstawanie rys czy złuszczania się powierzchni betonu. W obecności chlorków proces ten ulega znacznemu przyspieszeniu.
Przeciążenie spowodowane rosnącym obciążeniem pojazdów, błędami projektowymi, uszkodzeniem konstrukcji, obciążeniem/zniszczeniem zmęczeniowym, skutkami trzęsień ziemi lub innymi czynnikami mechanicznymi, jak uderzenie pojazdu, może spowodować zmniejszenie lub przekroczenie nośności konstrukcji.
Niektóre konstrukcje, takie jak obiekty i instalacje w zakładach chemicznych, systemy kanalizacyjne lub oczyszczalnie ścieków, są w różnym stopniu narażone na działanie agresywnych substancji chemicznych. Aby zabezpieczyć konstrukcję może być konieczne zastosowanie specjalnych chemoodpornych powłok.
Budynki i mosty są narażone na duże wahania temperatury dzień/noc, lato/zima lub pomiędzy różnymi stronami lub powierzchniami konstrukcji. Te powtarzające się cykle termiczne powodują naprężenia i przemieszczenia konstrukcji, co może powodować pojawianie się rys i pęknięć.
Konstrukcje żelbetowe mogą ulec uszkodzeniu w wyniku działania ognia. Do ochrony konstrukcji przed ogniem można zastosować specjalne powłoki pęczniejące. Powłoki nie mogą przyczyniać się do rozprzestrzeniania pożaru. Niektóre konstrukcje, takie jak tunele, wymagają zwrócenia szczególnej uwagi na ochronę przeciwpożarową.
Wnikanie dwutlenku węgla powoduje karbonatyzację betonu, której skutkiem jest stopniowe zobojętnienie otuliny betonowej, ograniczając jej możliwości zabezpieczania stali zbrojeniowej przed korozją
Chlorki pochodzą z soli odladzających stosowanych zimą lub ze słonej wody w środowisku morskim. Rozpuszczone w wodzie wnikają do betonu. Na powierzchni stali, nawet w betonie w stanie pasywnym, sole te powodują zniszczenie warstwy pasywnej na powierzchni zbrojenia, co powoduje przyspieszenie procesu korozji stali a także szybką i niewidoczną korozję wżerową zbrojenia.
Dwie najczęstsze przyczyny uszkodzeń betonu i korozji zbrojenia
Najczęstsze przyczyny korozji zbrojenia i uszkodzeń betonu to karbonatyzacja i wnikanie chlorków. Im szybciej dwutlenek węgla lub chlorki wnikają do betonu, tym szybciej niszczona jest pasywna warstwa wokół prętów zbrojeniowych i rozpoczyna się proces korozji. Zrozumienie pierwotnej przyczyny korozji stali determinuje najbardziej efektywną strategię napraw i ochrony. W celu zapewnienia wieloletniej trwałości obiektu budowlanego ich właściciele powinni stale monitorować stan konstrukcji i przeprowadzać dostosowaną do warunków konserwację.
Sika oferuje różne rozwiązania do ochrony konstrukcji betonowych
Działając od ponad 100 lat zdobyliśmy ogromne doświadczenie i wiedzę w zakresie napraw i ochrony betonu. Oferujemy wysokiej jakości, sprawdzone, trwałe materiały, systemy i technologie, zgodne z zasadami i metodami określonymi w normie europejskiej PN-EN 1504.